"Moje hobby to moda", "Interesuję się modą", "Kocham modę", etc. To naprawdę ciekawe, że interesujesz się modą, pokazujesz swój styl, jesteś oryginalny- jesteś po prostu sobą. Pamiętajmy jednak, że nie wystarczy fajnie i modnie wyglądać- trzeba przede wszystkim coś sobą rezprezentować i umieć się stosowanie zachowywać w pewnych sytuacjach. Nic Ci po modzie, droga koleżanko, drogi kolego, jeśli ubrania stanowią tylko przykrywkę, pod którą kryję się Twoje prawdziwe "ja", albo, wlaściwie jego brak. Kultura osobista, inteligencja, kreatywność, wytrwałe dążenie do celów... a później "złota szata", która ozdobi Twoje ciało (zakładajac, że umysł masz już piękny!).
Pierwsze zetknięcie z modą miałam już w dzieciństwie. Można by rzec, że moda towarzyszyła mi od zawsze. Pamiętam, że miałam ukochaną ciocię, która mieszkała w Niemczech- parę razy w roku, dostawałam od niej ogromne ilości kartonów, a w nich piękne, modne, zawsze na czasie rzeczy. Mając zaledwie 5 lat już musiałam dobrze wyglądać, nie było innej opcji. Mając co chwila nowe ubrania, których nie było w Polsce, doskonale wiedziałam co i z czym się nosi. Bluzki, koszulki, spodnie, buty, dodatki- ogromny wybór i możliwości do stworzenia własnego stylu! Wybierałam, komponowałam, dobrze się przy tym bawiąc i dobrze wiedząc, że wszyscy dookoła będą mi zazdrościć.
Przebierając w tych wielkich kartonach, lubiłam zakładać buty na obcasie mojej mamy i z dumą paradować przed lustrem, udając najlepszą stylistkę w mieście! To nie było zwykłe przebieranie się. To właśnie w dzieciństwie został we mnie zaszczepiony pierwiastek modowy, pierwiastek pełen kreatywności, umiejętności i inności- zawsze musiałam wyróżniać się z tłumu. Kiedy pierwszy raz w rodzinnym mieście pojawiła się pierwsza, znana sieciówka, śmiało mogłam opowiedzieć o nowej, wiosennej kolekcji, co więcej- ja juz ją nosiłam. Emanowanie innością, wyróżnianie się na tle szarości, należy do odważnych, pewnych siebie osób- z perspektywy czasu, do takiego grona mogę się śmiało zaliczyć. W późniejszym czasie chwilowo mój pierwiastek przeszedł w stan uśpienia, a ja przechodziłam niczym Werter- "ból istnienia". Od stylu normalsów, po punk i metalice. Idąc dalej, z ciemnej strony mocy, przechodziłam w jaśniejsze fazy i kolory, aż na końcu niezdecydowana, wciąż z uśpionym, modowym pierwiastkiem, popadłam w szał kolorów, przypominajac dziecko kwiat i styl małego, trochę nieogarniętego życiowo hippisa. Dużo próbowałąm, szukałam, kombinowałam, aż wreszście znalazłam to, w czym dobrze się czuję i co lubię. Gdybym jednoznacznie miałą się zakwalifikować do danej modowej grupy i określic swoje stylowe upodobania, wybrałabym minimalizm z małym, ale dobrze rzucajacym się akcentem- niekoniecznie mam na myśli falę pstrokatych kolorów, ale coś, co będzie stanowiło mój modowy pierwiastek, umiejetnosc doboru i w uwodzicielski sposób podkreślało kobiecość- silna kobieta, której ubiór jest tylko wykończeniem, zwieńczeniem całości jej osoby. Pamiętajmy, że styl, który każdy z nas sobie sam wyrabia, nie ma być słabą przykrywką- ma być ciekawym połączeniem i zobrazowaniem tego, kim naprawde jesteśmy i co sobą reprezentujemy.
Przebierając w tych wielkich kartonach, lubiłam zakładać buty na obcasie mojej mamy i z dumą paradować przed lustrem, udając najlepszą stylistkę w mieście! To nie było zwykłe przebieranie się. To właśnie w dzieciństwie został we mnie zaszczepiony pierwiastek modowy, pierwiastek pełen kreatywności, umiejętności i inności- zawsze musiałam wyróżniać się z tłumu. Kiedy pierwszy raz w rodzinnym mieście pojawiła się pierwsza, znana sieciówka, śmiało mogłam opowiedzieć o nowej, wiosennej kolekcji, co więcej- ja juz ją nosiłam. Emanowanie innością, wyróżnianie się na tle szarości, należy do odważnych, pewnych siebie osób- z perspektywy czasu, do takiego grona mogę się śmiało zaliczyć. W późniejszym czasie chwilowo mój pierwiastek przeszedł w stan uśpienia, a ja przechodziłam niczym Werter- "ból istnienia". Od stylu normalsów, po punk i metalice. Idąc dalej, z ciemnej strony mocy, przechodziłam w jaśniejsze fazy i kolory, aż na końcu niezdecydowana, wciąż z uśpionym, modowym pierwiastkiem, popadłam w szał kolorów, przypominajac dziecko kwiat i styl małego, trochę nieogarniętego życiowo hippisa. Dużo próbowałąm, szukałam, kombinowałam, aż wreszście znalazłam to, w czym dobrze się czuję i co lubię. Gdybym jednoznacznie miałą się zakwalifikować do danej modowej grupy i określic swoje stylowe upodobania, wybrałabym minimalizm z małym, ale dobrze rzucajacym się akcentem- niekoniecznie mam na myśli falę pstrokatych kolorów, ale coś, co będzie stanowiło mój modowy pierwiastek, umiejetnosc doboru i w uwodzicielski sposób podkreślało kobiecość- silna kobieta, której ubiór jest tylko wykończeniem, zwieńczeniem całości jej osoby. Pamiętajmy, że styl, który każdy z nas sobie sam wyrabia, nie ma być słabą przykrywką- ma być ciekawym połączeniem i zobrazowaniem tego, kim naprawde jesteśmy i co sobą reprezentujemy.
Tak jak rok temu spakowałam walizki i wyjechałam do Trójmiasta, tak wczoraj znów powtórzyłam tę samą czynność i po raz kolejny obróciłam swoje zycie o 180 stopni. Tym razem podjęłam decyzję zmiany otoczenia w zupełnie innym kraju- Wielkiej Brytanii. Za parę godzin wejdę na pokłąd samolotu i zacznę nowe życie. Już nie mogę się doczekać nowych inspiracji, nowych zdjęć i napływu emocji, które kłebią się w mojej głowie i sercu!
ready, steady, GO!
do zobaczenia niebawem z angielskich ulic!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz